İngiltereye geleli yaklaşık 2 ay oldu. Ben resmen boku yemiş durumdayım . Teyzem ve ingiliz eniştemin evinde kalıyorum bi de 5 yaşına yakın bi kuzenim var. Sağolsunlar bana evlerini açtılar .
Burdaki hayalim Ankara Anlaşmasıyla 1 yıllık iş iznine başvurup İngilizce-Türkçe öğretmenliği yapmaktı. Yapmaktı diyorum çünkü başta çok hevesliyken şimdi dönsem ya yapamayacağım diyorum. Ankara anlaşması öyle bi şey ki kendi işini yapman lazım başka birinin yanında yada bi şirkette çalışamazsın. Tamam teyzemin arkadaşları biz sana parayı veririz borç olarak hesabında tut diyorlar. Banka hesabı da açtık eniştem sayesinde sağolsun ki çok zor bi aşamadır bu. Şimdi sırada iş planı yapmak var ,kendim siksen yapamam çok zor çünkü, mutlaka bir profesyonel yardım almam lazım. Avukatta 1.250 pound istedi babayın hayrına. Avukatın parasını verebilmem için kaçak çalışmam lazım bi kebapçı da yada ne bilim bi coffee shopta. Ama ona da benim götüm yemez yakalanma riski var. Tamam düşük bi ihtimal ama olur da kuş taşa çarpar o da bana denk gelir. Adam da 1 aylık bi süre istedi hazırlamak için. Diyelim ki her şeyi yaptım bu seferde aylarca vizenin çıkmasını bekleyeceğim. Teyzemlerin evinde onlara yük olarak ki yakında diğer bekar teyzem de buraya gelecek 2-3 aylık bi tatile ev kalabalıklaşıyor yani. Ben aylarca bu insanların evinde nasıl kalayım ?? E teyzem şimdi Türkiyeye de gidecek tatile 1 ay kadar o ara eniştemle evde yalnız kalmam da hoş olmaz. Bilirsin bizim saçma adetlerimiz ve ahlak anlayışımız. Teyzemin de bundan haz edeceğini pek sanmıyorum sonuçta küçük bi kız değilim artık. Neyse diyelim bütün bunlar oldu bi şekilde dayandık , sonrasında da bitmiyor işler. Ayrı eve çıkmak lazım bunun içinde para lazım. Eee kiralar almış başını gidiyor. Teyzemlerde kalmaya da devam edemem artık. Ki iş iznini almış olsam bile iş bulmam lazım para kazanmam lazım o da ayrı bir süreç. Özel ders verip , çeviri yaparak para kazancam yani aylık bi gelirim de olmayacak ki tamam hadi ay sonu gelcek idare edeyim maaşla diyebileceğim. Herhangi bir şirkette işe başlayamıyorum kendi işimi yapmam gerektiği için. Lan bi birikimim yok işin kötüsü beni şöyle bikaç ay idare edecek. Tamam herkes diyor yaparsın sen ya güçlü kızsın bilmem ne , yahu arkadaş kendimi çok yıpratmam lazım.Kendimi biliyorum bi de çok yıpratırım. Zaten şimdiden mahvolmuş durumdayım. Bak mesela ailem de benden para bekliyor babamın durumları malum , borç batağına girdi. Bi an önce para kazanıp onlara yardım etmem gerekiyor.
Ha Türkiye'ye dönersem nolacak ? Bi kere hayallerime bi tekme atmış olacağım. Burda kalmak , vatandaşlık almak ve bizimkilerin de hayatını kurtarmak istiyordum. Erkek kardeşimi yanıma alacaktım, yüksek lisans yapacaktım burda, aşçılık okuluna gidecek hatta belki ondan da para kazacaktım. Bizimkilerin hep bi kapısı olacaktı gidecek, bi ayakları hep daha güvenli bi yerde olacaktı. İkinci bi şeçenekleri olacaktı.
Dönersem iş bulmak zorunda kalcam. Alında şöyle yurtdışı bağlantılı özel bi şirkette işe başlamak istiyorum ve kesinlikle ticaret yapmak istiyorum para lazım. En azından orda iş iznim olacak. Belki daha sonra bi şekilde tekrar yolum düşer hem de en azından planımı yapmış ve önceden görmüş olarak. Yurtdışında öğretmenlik yapacak belgemi de alırsam türkiyede iş bulurum gelirim. Ya da yüksek lisans yaparken Erasmus yaparım tekrardan.
Ama şu anda gücüm bitmiş gibi, elimde olmayan olanaklarla yapabileceğim son noktaya kadar geldim. Ucunu görebilsem hani bikaç ay dayanayım geçer yine diyebileceğim bi durum da değilki.
Allahım sanırım kafayı yicem!
Devamını Oku
Burdaki hayalim Ankara Anlaşmasıyla 1 yıllık iş iznine başvurup İngilizce-Türkçe öğretmenliği yapmaktı. Yapmaktı diyorum çünkü başta çok hevesliyken şimdi dönsem ya yapamayacağım diyorum. Ankara anlaşması öyle bi şey ki kendi işini yapman lazım başka birinin yanında yada bi şirkette çalışamazsın. Tamam teyzemin arkadaşları biz sana parayı veririz borç olarak hesabında tut diyorlar. Banka hesabı da açtık eniştem sayesinde sağolsun ki çok zor bi aşamadır bu. Şimdi sırada iş planı yapmak var ,kendim siksen yapamam çok zor çünkü, mutlaka bir profesyonel yardım almam lazım. Avukatta 1.250 pound istedi babayın hayrına. Avukatın parasını verebilmem için kaçak çalışmam lazım bi kebapçı da yada ne bilim bi coffee shopta. Ama ona da benim götüm yemez yakalanma riski var. Tamam düşük bi ihtimal ama olur da kuş taşa çarpar o da bana denk gelir. Adam da 1 aylık bi süre istedi hazırlamak için. Diyelim ki her şeyi yaptım bu seferde aylarca vizenin çıkmasını bekleyeceğim. Teyzemlerin evinde onlara yük olarak ki yakında diğer bekar teyzem de buraya gelecek 2-3 aylık bi tatile ev kalabalıklaşıyor yani. Ben aylarca bu insanların evinde nasıl kalayım ?? E teyzem şimdi Türkiyeye de gidecek tatile 1 ay kadar o ara eniştemle evde yalnız kalmam da hoş olmaz. Bilirsin bizim saçma adetlerimiz ve ahlak anlayışımız. Teyzemin de bundan haz edeceğini pek sanmıyorum sonuçta küçük bi kız değilim artık. Neyse diyelim bütün bunlar oldu bi şekilde dayandık , sonrasında da bitmiyor işler. Ayrı eve çıkmak lazım bunun içinde para lazım. Eee kiralar almış başını gidiyor. Teyzemlerde kalmaya da devam edemem artık. Ki iş iznini almış olsam bile iş bulmam lazım para kazanmam lazım o da ayrı bir süreç. Özel ders verip , çeviri yaparak para kazancam yani aylık bi gelirim de olmayacak ki tamam hadi ay sonu gelcek idare edeyim maaşla diyebileceğim. Herhangi bir şirkette işe başlayamıyorum kendi işimi yapmam gerektiği için. Lan bi birikimim yok işin kötüsü beni şöyle bikaç ay idare edecek. Tamam herkes diyor yaparsın sen ya güçlü kızsın bilmem ne , yahu arkadaş kendimi çok yıpratmam lazım.Kendimi biliyorum bi de çok yıpratırım. Zaten şimdiden mahvolmuş durumdayım. Bak mesela ailem de benden para bekliyor babamın durumları malum , borç batağına girdi. Bi an önce para kazanıp onlara yardım etmem gerekiyor.
Ha Türkiye'ye dönersem nolacak ? Bi kere hayallerime bi tekme atmış olacağım. Burda kalmak , vatandaşlık almak ve bizimkilerin de hayatını kurtarmak istiyordum. Erkek kardeşimi yanıma alacaktım, yüksek lisans yapacaktım burda, aşçılık okuluna gidecek hatta belki ondan da para kazacaktım. Bizimkilerin hep bi kapısı olacaktı gidecek, bi ayakları hep daha güvenli bi yerde olacaktı. İkinci bi şeçenekleri olacaktı.
Dönersem iş bulmak zorunda kalcam. Alında şöyle yurtdışı bağlantılı özel bi şirkette işe başlamak istiyorum ve kesinlikle ticaret yapmak istiyorum para lazım. En azından orda iş iznim olacak. Belki daha sonra bi şekilde tekrar yolum düşer hem de en azından planımı yapmış ve önceden görmüş olarak. Yurtdışında öğretmenlik yapacak belgemi de alırsam türkiyede iş bulurum gelirim. Ya da yüksek lisans yaparken Erasmus yaparım tekrardan.
Ama şu anda gücüm bitmiş gibi, elimde olmayan olanaklarla yapabileceğim son noktaya kadar geldim. Ucunu görebilsem hani bikaç ay dayanayım geçer yine diyebileceğim bi durum da değilki.
Allahım sanırım kafayı yicem!